Józef Młynarczyk (ur. 20 września 1953 w Nowej Soli), polski piłkarz, bramkarz reprezentacji Polski.

Karierę piłkarską rozpoczynał w drużynach z Nowej Soli: Astrze i Polonii (Dozamecie) (do 1974). W latach 1974-1977 występował w drużynie BKS Stal Bielsko-Biała, gdzie rozpoczął długoletnią współpracę z Antonim Piechniczkiem. W 1977 Piechniczek sprowadził go do występującej w pierwszej lidze drużyny Odry Opole. 18 lutego 1979 zadebiutował w reprezentacji Polski, prowadzonej przez Ryszarda Kuleszę, w meczu z Tunezją.

W 1980 przeniósł się do drużyny Widzewa Łódź, z którym dwukrotnie wywalczył Mistrzostwo Polski (1981 i 1982) oraz dotarł do półfinału Pucharu Europy (1983).

W reprezentacji Polski był najpierw zmiennikiem Zygmunta Kukli i Piotra Mowlika. Pierwszym bramkarzem został dopiero po objęciu funkcji selekcjonera przez Antoniego Piechniczka. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w 1982 w Hiszpanii (3. miejsce) oraz w Mistrzostwach Świata w 1986 w Meksyku, na których zakończył reprezentacyjną karierę. Rozegrał 42 oficjalne mecze w drużynie narodowej, w tym 9 jako kapitan.

W 1984 został zawodnikiem francuskiej drużyny SC Bastia, a w 1986 przeniósł się do portugalskiego klubu FC Porto, z którym wywalczył największe sukcesy w swojej karierze klubowej: dwukrotne Mistrzostwo Portugalii (1986 i 1988), Puchar Portugalii (1988), a w 1987: Puchar Mistrzów (jako drugi Polak po Zbigniewie Bońku), Superpuchar UEFA i Puchar Interkontynentalny.

Karierę piłkarską zakończył w 1989. Od tego czasu pracuje jako trener, m. in. jako opiekun bramkarzy w FC Porto (gdzie szkolił Vítora Baíę i Andrzeja Woźniaka), asystent selekcjonerów reprezentacji Polski: Andrzeja Strejlaua i Jerzego Engela, Antoniego Piechniczka w reprezentacji Zjednoczonych Emiratów Arabskich oraz w polskich klubach (Wisła Płock, a obecnie Widzew Łódź).