Dariusz Wdowczyk (ur. 25 września 1962 w Warszawie) - polski piłkarz i trener piłkarski.


Przebieg kariery

Występował zwykle na pozycji lewego obrońcy. Karierę piłkarską rozpoczynał jako zawodnik Gwardii Warszawa. W barwach harpagonów zadebiutował w polskiej ekstraklasie w sezonie 1981-1982. Był już wówczas podstawowym zawodnikiem warszawskiej drużyny. Udanymi występami w Gwardii zwrócił na siebie uwagę bardziej utytułowanego lokalnego rywala – Legii. Od 1983 przez 7 sezonów występował w barwach wojskowych. Był jednym z najlepszych zawodników stołecznej drużyny w latach osiemdziesiątych. Mimo że Legii nie udało się zdobyć wówczas Mistrzostwa Polski Wdowczyk był także uznawany za jednego najlepszych w tamtym czasie polskich piłkarzy. Jako obrońca Legii zasłynął m. in. silnymi strzałami, co pozwoliło mu zdobyć 16 bramek dla wojskowych. Ogółem w barwach Legii rozegrał 192 oficjalne spotkania, w tym 152 ligowe. Pełnił również funkcję kapitana Legii. W połowie sezonu 1989-1990 przeniósł się do Szkocji, gdzie przez 5 sezonów występował w drużynie Celtic F.C., wspólnie z innym byłym legionistą Dariuszem Dziekanowskim. Później przez kilka lat występował w angielskim Reading F.C. Karierę piłkarską zakończył w 1998 jako gracz stołecznej Polonii, gdzie następnie rozpoczął pracę szkoleniową. W lidze polskiej rozegrał 211 spotkań, w których strzelił 17 goli. W lidze szkockiej zaliczył 119 gier strzelając 4 gole, zaś w lidze angielskiej rozegrał 82 mecze.

    * 1973-83 – Polska Gwardia Warszawa
    * 1983-89 – Polska Legia Warszawa
    * 1989-94 – Szkocja Celtic F.C.
    * 1994-98 – Anglia Reading F.C.
    * 1998-98 – Polska Polonia Warszawa

Sukcesy piłkarskie

Jako zawodnik Legii zdobył Puchar Polski oraz Superpuchar w 1989 oraz przyczynił się do zdobycia Pucharu w 1990.

Reprezentacja

Jeszcze jako nastolatek bronił barw narodowych występując w juniorskich reprezentacjach Polski. Tam też osiągnął swoje największe sukcesy na arenie międzynarodowej. W 1980 i 1981 zdobył dwa razy z rzędu tytuł Wicemistrza Europy do lat 18. Z czasem, dzięki udanym występom w Gwardii i Legii, zwrócił uwagę selekcjonera pierwszej reprezentacji Antoniego Piechniczka. W drużynie narodowej zadebiutował meczem z Finlandią 12 września 1984. Później regularnie występował w reprezentacji, jednak zabrakło go w kadrze na Mistrzostwa Świata w 1986 w Meksyku. Był podstawowym zawodnikiem w drużynach prowadzonych przez Wojciecha Łazarka i Andrzeja Strejlaua. W 6 meczach był kapitanem reprezentacji. Przygodę z drużyną narodową zakończył 19 maja 1992 spotkaniem z Austrią. W barwach Polski wystąpił 53 razy, strzelił 2 bramki.