Grzegorz Bolesław Lato (ur. 8 kwietnia 1950 w Malborku) – polski piłkarz i trener, napastnik polskiej reprezentacji w piłce nożnej, trzykrotny uczestnik finałów Mistrzostw Świata (RFN 1974, Argentyna 1978 i Hiszpania 1982), przewodniczący Klubu Wybitnego Reprezentanta, senator V kadencji.
Kariera klubowa
Przez większą część kariery sportowej pozostawał związany ze Stalą Mielec, w barwach której rozegrał 272 mecze zdobywając 111 goli w I lidze oraz 23 mecze i 6 bramek w II lidze.
Stal Mielec 1962-1980;
KSC Lokeren 1980-1982;
Atlante Meksyk 1982-1984;
Polonia Hamilton 1984-1991 – rozgrywki amatorskie w kanadyjskiej prowincji Ontario.
Kariera trenerska [edytuj]
Jest absolwentem Szkoły Trenerów PZPN, którą ukończył w 1996.
North York Rockets Toronto 1988-1990
Stal Mielec 1991-1993
Olimpia Poznań 1993-1995
Amica Wronki 1995-1996
Stal Mielec 1996-1997
Widzew Łódź 1999
Działalność polityczna
W latach 2001-2005 zasiadał w Senacie z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgu rzeszowskiego. W 2005 był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich. W 2005 i 2007 bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych.
Sukcesy
Król strzelców Weltmeisterschaft 1974.Król strzelców piłkarskich Mistrzostw Świata w RFN w 1974, gdzie zdobył 7 bramek.
Król strzelców polskiej ekstraklasy w latach: 1973 (13 goli) i 1975 (19 goli).
Dwukrotny mistrz Polski 1973 i 1976 w barwach Stali Mielec.
Złoty (1972) i srebrny (1976) medalista Igrzysk Olimpijskich.
Dwukrotny srebrny medalista Mistrzostw Świata: 1974, 1982 (za trzecie miejsce przyznawano srebrny medal, za czwarte - brązowy).
Rozegrał 20 spotkań w finałach Mistrzostw Świata (do 1998 był to 3. wynik po Uwem Seelerze z RFN i Władysławie Żmudzie z Polski).
"Piłkarz Roku" w plebiscycie katowickiego "Sportu": 1974
"Piłkarz Roku" w plebiscycie tygodnika "Piłka Nożna": 1977, 1981.
6 miejsce w plebiscycie "France Football" na najlepszego piłkarza Europy: 1974.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony trzykrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim (1974) i Oficerskim (1982).
